مخمر زنده در خوراک گاو، تعداد روزهای افزایش وزن را کاهش می دهد مخمر اغلب در جیره های غذایی حیوانات مورد استفاده قرار می گیرد و در گاوهای در حال افزایش وزن، شکل فعال (زنده) این عنصر باعث می شود حیوان با جیره غذایی حاوی کنسانتره بالا سازگاری داشته باشد و در نتیجه تعداد روزهای […]
مخمر زنده در خوراک گاو، تعداد روزهای افزایش وزن را کاهش می دهد
مخمر اغلب در جیره های غذایی حیوانات مورد استفاده قرار می گیرد و در گاوهای در حال افزایش وزن، شکل فعال (زنده) این عنصر باعث می شود حیوان با جیره غذایی حاوی کنسانتره بالا سازگاری داشته باشد و در نتیجه تعداد روزهای افزایش وزن کاهش می یابد.
به گزارش بخش بین الملل پایگاه اطلاع رسانی کشاورزی ایران (اگنا) به نقل از allaboutfeed، سیستم های مخصوص تولید گوشت گاو به منظور به حداکثر رساندن رشد و سوددهی حیوانات، با جیره های غذایی حاوی کنسانتره زیاد و علوفه کم طراحی شده اند.
چنین سیستمی منجر به اختلالات گوارشی مانند اسیدوز شکمبه ای می شود. در میان مواد افزودنی، مخمر فعال یا خشک به طور گسترده ای برای جلوگیری از اختلالات گوارشی و بهبود مصرف خوراک و بهره وری در گاوهای جوان در حال رشد استفاده می شود.
مخمرها با تثبیت pH، به ویژه در گاوهایی با مصرف کربوهیدرات های غیرساختاری که موجب تغییر اکوسیستم های میکروبی می شود، تاثیر مثبتی بر فعالیت میکروبی شکمبه ای می گذارد.
آزمایش مخمر در مزرعه پرورش گوشت گاو ایتالیا
در راستای این مطالعات، پژوهشگران ایتالیایی و فرانسوی تحقیقات بیشتری در ارتباط با تاثیرات مکمل های تغذیه ای با گونه فعال مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر رشد، عملکرد کشتار حیوانات، رفتار و پارامترهای محیطی شکمبه در جیره غذایی با کنسانتره بالا برای گاوهای شاروله جوان انجام دادند.
این تحقیقات در مزرعه پرورش گاو در ناحیه ونتو در قسمت شرقی ایتالیا انجام شد.
در این مطالعه، ۱۷۱ گاو در دو دسته قرار گرفتند؛ گروه ثابت و گروه مخمر.
همه گاو ها، جیره پایانی یکسانی دریافت کردند. گونه فعال مخمر ساکارومایسس سرویزیه CNCM I-1077 به پریمیکس مخمر اضافه شد تا دوز روزانه، ۵ گرم در هر گاو باشد.
مصرف ماده خشک بیشتر در هفته های اول
براساس نتایج به دست آمده از این تحقیقات که در مجله علم و تکنولوژی خوراک حیوانات به چاپ رسید، مکمل های مخمری بر وزن بدن گاو تاثیری نداشتند.
میانگین مصرف روزانه ADG و مقادیر آن در مراحل اول و دوم افزایش وزن، نیز تحت تاثیر قرار نگرفت.
گاوهایی که مخمر دریافت کردند، دوره افزایش وزن را ۱۰ روز زودتر از گروه ثابت به پایان رساندند، اما مصرف ماده خشک بیشتری مخصوصا در هفته های اول افزایش وزن داشتند.
این در حالی است که ضریب تبدیل خوراک بین جیره های غذایی یکسان بود.
نتایج این تحقیقات نشان می دهد که تاثیر مخمر بر مصرف ماده خشک در هفته های اول افزایش وزن مناسب بود که نشان دهنده سازگاری بیشتر گاوها با کنسانتره انرژی بالا در جیره های پایانی است.
با وجود یکسان بودن وزن لاشه ها، احتمال تولید لاشه خوب با سازگاری بیشتر، ۲٫۵ برابر بیشتر از گاوهای کنترل شده بود.
افزایش در کنسانتره استات و بوتیرات
مشاهدات رفتار گاوها در طول ۸ ساعت پس از تحویل TMR در انتهای دومین و چهارمین ماه افزایش وزن، الگوی مصرف و نشخوار مشابهی بین دو گروه نشان داد.
با این حال، تهیه مخمر از کاهش میزان نشخوار در گاوهای گروه ثابت از دومین ماه تا چهارمین ماه افزایش وزن جلوگیری کرد.
آنالیز شیمیایی و فیزیکی نمونه های TMR آخورها در وقفه های معین پس از تحویل TMR نشان داد که گاو های هر دو گروه، ترجیحا قسمت های لیفی بلند را انتخاب کردند.
کنسانتره اسید چرب فرار، لاکتیک اسید و PH شکمبه در نمونه های جمع آوری شده قبل از تغذیه با TMR پس از سومین ماه افزایش وزن، تحت تاثیر قرار نگرفتند اما مخمر موجب افزایش کنسانتره استات و بوتیرات و استات شد.
نتیجه
ترکیب جیره پایانی گاو شاروله با مخمر زنده هیچ اثری بر BW، ADG و FCR نداشت. ترکیب مخمر، مصرف ماده خشک را مخصوصا در هفته های اول افزایش وزن، بالا برد که نشان دهنده انتقال بهتر به جیره ای با انرژی بیشتر در این دوره است.
مصرف بیشتر انرژی گروه گاوهایی که مخمر دریافت کردند، تعداد روزهای افزایش وزن لازم برای رسیدن به وضعیت نهایی بهینه را کاهش داد. وزن لاشه گاوهایی که مخمر دریافت کردند، با گروه دیگر یکسان بود.
منبع: https://www.allaboutfeed.net/
