یادداشت امیرهوشنگ لطیف دانشجوی دکتری اقتصاد کشاورزی:
حسن انتخاب حاکمیت محمدعلی نیکبخت بر امنیت غذایی
به جرات می توان گفت که پس از حدود بیست و دو سال از زمان ادغام وزارتین ، انتخاب آقای نیکبخت بعنوان وزیر جهاد کشاورزی نقطه عطفی در مدیریت این بخش بویژه از ابعاد تناسب پیشینه کاری و خاستگاه اداری و اجرایی در بخش کشاورزی است.
بخش کشاورزی بعنوان گسترده ترین بخش اقتصادی کشور و پایگاه یکی از مهمترین ابعاد حکمرانی یعنی تامین امنیت غذایی به شمار می رود. حاکمیت بر نظام غذا-کشاورزی به معنی سیاستگذاری و اعمال مدیریت بر هزاران زنجیره ای است که مناسبات پیچیده میان عناصر و اجزای متعدد این نظام اعم از فعالین پیش از تولید، نهادها و دست اندرکاران تولید و فرآوری تا میلیون ها مصرف کننده را شکل می دهند.
تنوع، تعدد و پیچیدگی بخش و به تبع آن دامنه ماموریت ها و کارکردهای وزارت جهاد کشاورزی الزامات خاصی را بویژه در ابعاد مدیریتی آن به همراه دارد ، اشراف وزیر جهاد کشاورزی و تیم مدیران ارشد آن از اهمیت خاصی برخوردار است. در طی سالهای اخیر بویژه پس از ادغام وزارتین جهاد سازندگی و کشاورزی، ویژگی های فردی و پیشینه کاری وزیران و مدیران ارشد جهاد کشاورزی اهمیت فراوانی در سوگیری برنامه های توسعه بخش کشاورزی داشته و پیامدهای آن در تحقق اهداف و سیاستهای کلان مانند طرح های خودکفایی محصولات، تنظیم بازار محصولات کشاورزی و کالاهای اساسی، طرح های ملی زیرساختی کشاورزی مانند طرح شبکه های آبیاری و زهکشی، طرح احیاء و توسعه اراضی خوزستان و طرح انتقال آب سیستان و بلوچستان به خوبی دیده می شود.
به جرات می توان گفت که پس از حدود بیست و دو سال از زمان ادغام وزارتین ، انتخاب آقای نیکبخت بعنوان وزیر جهاد کشاورزی نقطه عطفی در مدیریت این بخش بویژه از ابعاد تناسب پیشینه کاری و خاستگاه اداری و اجرایی در بخش کشاورزی به شمار می رود. این امر بویژه به دلیل مسئولیت مستقیم در ادارات کشاورزی شهرستان و استان و همچنین ستاد وزارت جهاد کشاورزی و تجربه میدانی از برنامه ریزی تا اجرا و ارزیابی نتایج طرح های توسعه کشاورزی و همچنین همکاری با تمامی ذی نفعان و دست اندرکاران بخش اعم از کشاورزان، تشکل ها، شرکتها و بنگاه های خصوصی و نیز نظام اداری کشور به سرمایه انسانی ارزشمندی بدل شده است که چشم انداز امید بخشی را در هدایت بخش کشاورزی نوید می دهد.
