در گفتگو با رئیس هیات مدیره گروه استیری مطرح شد؛ پایبندی به اصول علم اقتصاد، تنها راه رسیدن به امنیت پایدار غذایی صنعت پرورش دام و طیور هم به لحاظ اندازه و هم به لحاظ نقش تعیین کننده ای که در تامین امنیت غذایی کشور داراست از اهمیت بالایی برخوردار است که این به خوبی […]
در گفتگو با رئیس هیات مدیره گروه استیری مطرح شد؛
پایبندی به اصول علم اقتصاد، تنها راه رسیدن به امنیت پایدار غذایی
صنعت پرورش دام و طیور هم به لحاظ اندازه و هم به لحاظ نقش تعیین کننده ای که در تامین امنیت غذایی کشور داراست از اهمیت بالایی برخوردار است که این به خوبی گویای ضرورت تامین کافی و به موقع نهاده های تولید است.
گروه استیری به عنوان یکی از فعالان بسیار باسابقه، موفق و معتبر از سال ۱۳۳۰ در این خصوص به ایفای نقش پرداخته است. به همین مناسبت دامیران با مهندس کیوان استیری، رئیس هیات مدیره گروه، و مدیر عامل شرکت چینه چین به گفتگو نشسته و چالشهای پیش روی صنعت تامین نهاده های دامی را به بحث و بررسی گذاشته است.
اگر ممکن است برای شروع گفتگو کمی از سوابق شرکت گروه استیری و نیز خودتان بفرمایید.
گروه استیری گروه خانوادگی است که تا کنون سه نسل در زمینه نهاده های دام و طیور فعالیت کرده است. شرکت توسط پدربزرگ من، آقای شمس الدین استیری از سال ۱۳۳۰ فعالیت خود را آغاز کرده است. بعد از ایشان، پدرم سرگرد عباس استیری کار را توسعه دادند و در حال حاضر من و سه برادر دیگرم کار را ادامه می دهیم. فعالیت گروه استیری در زنجیره تولید غذا و مواد پروتئینی توسعه پیدا کرده است.
فعالیت های گروه استیری شامل واردات در قالب شرکت مشکات، حمل و نقل بندری در قالب شرکت پرتو پردیس، توزیع نهاده ها در قالب شرکت ایشتار، تولید روغن و کنجاله و همینطور خوراک دام به صورت برون سپاری و تولید مکمل ها و پرمیکس ها در قالب شرکت چینه چین هستند. در زمینه پرورش دام و طیور خدمات مشاوره ای ارائه می دهیم و تلاش ما این است که این فعالیت ها در کل زنجیره توسعه پیدا کند و به صورت یکپارچه در صنعت غذا و پروتئین کشور نقش آفرینی کنیم.
گروه استیری در زمینه توسعه و پرورش نیروی انسانی و نیز توسعه دانش و تکنولوژی در صنعت چه اقداماتی انجام داده است؟
من به عنوان مدیرعامل چینه چین می توانم از منظر این شرکت توضیح کاملتری ارائه دهم. رویکرد ما در چینه چین به این صورت است که به مجموعه ها ورود کرده و نیاز مجموعه ها را بررسی می کنیم. که این دوستان با تمرکز بر چه حوزه ای می توانند بهره ورتر و سودآورتر باشند. متناسب با آن یک سری راه حل طراحی می کنیم. با توجه به این که بیشترین هزینه مراکز پرورش هزینه تامین خوراک است، اول با طراحی خوراک و تولید بیس میکس ها و پرمیکس های خاص و طراحی تغذیه جدید شروع می کنیم.
در این فرایند کاملا دانش محور، ما تلاش می کنیم که به نیروی انسانی بسیار آموخته و متعهد دست پیدا کنیم. برای این کار، بخش منابع و سرمایه انسانی، با ایجاد فضای مطلوب روی یادگیری و بروز خلاقیت کار می کنیم. برای این منظور که این دوستان برای تحصیل، حمایت و بورسیه شوند، ارتباط نزدیکی با دانشگاه ها و اساتید داریم.
در حال حاضر ۲۰ نفر از اساتید دانشگاه با ما فعالیت مستمر و فعال دارند و در حوزه مشاوره، ارتباط با دانشگاه و جلب نیروی انسانی به ما کمک می کنند. و حتی برای این که دوستان احساس کنند که در ازای دانش و توانایی‌شان از منافع برخوردار می شوند، ما مباحث کار آفرین سازمانی نیز ایجاد کرده ایم.
به این معنی که اگر دوستان طرح و پژوهشی داشته باشند که جنبه تجاری سازی داشته باشد، مرد حمایت ما قرار می گیرد که این طرح جنبه اقتصادی پیدا کند. همه تلاش ما این است که نخبه های کشور را حفظ نموده و فرار مغز ها را در حد امکانات خودمان کاهش دهیم. چه از نظر ساعات آموزش و چه از نظر نرخ نگهداری نیروی انسانی، ما همیشه در حال توسعه بوده ایم.
تقریبا ۳۱ درصد نیروی های فعال در کشور ما در رشته دامپزشکی، دامپروری، یا تغذیه دکتری و حدود ۳۳ درصد کارشناس ارشد دارند. سایر دوستان تحصیلات کارشناسی و در خط تولید نیز دوستانی داریم که مدارک پایین تر دارند.
سال ۱۳۹۹ در تولید خوراک دام و طیور چگونه گذشت؟
در سال ۹۹ تقریبا ۲۱ میلیون تن خوراک در کشور تولید شده است. ولی قبل از این، سهم کارخانه جات نسبت به فارمها در بازار بیشتر بود و حتی این سهم در مقطعی به ۶۰ درصد هم رسید.
اما در حال حاضر به دلیل اینکه نهاده ها از طریق بازارگاه توزیع می شود و در نگاه دولت، سهمیه ها باید به مصرف کننده پایانی، یعنی مرغدار و دامدار تخصیص داده شود، کارخانه جات سهم کمتری از مواد اولیه و به تبع آن از بازار خوراک داشتند. مصاحبه اختصاصی دامیران با دکتر پروانه حصاری قائم مقام مدیرعامل شرکت سواپارس
در کل ما در سال ۹۹ موفق به تولید شدیم، ولی در کل تولید خوراک دام و طیور از دست کارخانه جات خارج و به فارمها سپرده شد. سهم بازار کارخانه جات کاهش معناداری داشت.
در منظر اقتصاد کلان، هر مفهومی که بتواند شاخص های بهره وری را توسعه دهد، یک مفهوم مثبت است. در بحث فرآوری نهاده ها و تولید خوراک صنعتی، که مفهومی ارزش آفرین است، زمانی که این کارخانه جات از چرخه تولید خارج می شوند، بدون شک تاثیرات، مثبت نخواهند بود.
آیا فارمها توان تولید در سطح کیفی کارخانه جات را دارند؟
خیر. ولی نکته ای که در اینجا جای صحبت دارد این است که به هر حال هر کاری قابل انجام است. ولی باید در نظر گرفت که هر کاری بهایی را می طلبد. تمام صنعت گرها مبتنی بر مفهوم اقتصاد فعالیت می کنند. متناسب با این داستان باید در نظر گرفته شود که در صنعتی مانند صنعت دام و طیور که در حقیقت به فن آوری چندان بالایی نیاز ندارد و مبتنی بر بیولوژی پرنده، روند کندی را در رشد و توسعه طی می کند، فعال صنفی حتما باید بتواند مبتنی بر سایز، صرفه جویی ایجاد نماید. هر کاری که در سایز کوچک انجام شود، مسلما هزینه سربار زیادی را به کسب و کار تحمیل کرده و شاخص های اقتصادی آن مطلوب نخواهد بود.
هر کاری که در سایز کوچک انجام شود، مسلما هزینه سربار زیادی را به کسب و کار تحمیل کرده و شاخص های اقتصادی آن مطلوب نخواهد بود.
سال ۱۴۰۰ را در بخش تولید خوراک دام و طیور، چگونه پیش بینی می کنید؟
از قدیم گفتند: سالی که نکوست از بهارش پیداست. ما بهار را طی کردیم و شاهد اتفاق خوب معناداری نبوده ایم. من هم امیدوار نیستم که در ادامه سال اتفاق خاصی بیوفتد. من زمانی می توانم خوش بین و یا امیدوار باشم، که بتوانم بارقه هایی از فضای روشن تری ببینم.
کسانی می توانند به ما کمک کنند که از خود بدنه صنعت هستند و به کار اشراف داشته و به جزییات واقفند. در نگاه کلان نیز، فضا، فضایی است که صاحب کسب و کار می تواند با بازار جهانی ارتباط داشته باشد. در حالت جزیره ای، من وقوع اتفاق خوب را بسیار بعید می دانم. به نظر من تا یک سری علایم و نشانه معنادار نبینیم، امیدوار بودن، به نوعی خوش خیالی است.
با توجه به مسائل جاری صنعت طیور و دام، پیش بینی شما از تولید خوراک دام و طیور در ماه های آتی چگونه است؟
آیا شما علائمی می بینید که فضای امنیتی و نظارتی در حال کاهش است؟ و یا علائمی می بینید که فضای اقتصادی در حوزه مصرف در حال توسعه است؟ ویا علائمی که نشان‌دهنده حذف تحریم هاست؟ در صورتی که هر کدام از این علائمی را ببینید، می توانید امیدوار باشید که فضا، فضای بهتری خواهد بود.
مهمترین موانع در تولید خوراک دام و طیور چیست؟
ما جایی صحبت از امنیت غذایی و در جای دیگر صحبت از شاخص‌های اقتصادی صنعت می کنیم. وقتی صحبت از امنیت غذایی می شود، شما می توانید از سایر هزینه ها، به نفع خرید غذا چشم پوشی کنید. چرا که غذا در اولویت است. طبق این الگو، من ارز ۲۰ هزار تومانی را به ۴ هزار تومان می فروشم، و این کسری را از خزانه دولتی که در حقیقت سرمایه ملت است برمی دارم و ایجاد تورم می کنم. با این کار مردم را در حوزه های غیر از غذا، روز به روز فقیر تر می کنم. این الگویی است که ما این مدت تجربه کرده ایم. ما مدام غذا را ارزان می کنیم و به تبع آن روز به روز فقیرتر می شویم که بتوانیم غذای ارزان را بخریم.
در زمان دیگری ما قصد داریم اقتصاد را به عنوان یک مفهوم مستقل به رسمیت بشناسیم و صرفا به شاخص های اقتصادی توجه کنیم. در چنین شرایطی، برای اینکه این صنعت، فعال، پویا و بهره ور باشد، یک سری مفاهیم کلی و ثابت مانند عرضه و تقاضا، سیستم های تولید و بهره وری و … وجود دارد که باید مدنظر قرار گیرد.
برای وجود تقاضای مطلوب، خریدار باید پول داشته باشد که بتواند خرید انجام دهد که برای تحقق آن لازم است که کل وضعیت اقتصادی مملکت خوب باشد.کرونا مدیریت شده باشد. درآمد وجود داشته باشد. گردشگری فعال باشد. مراکز تولید و خدمات فعالیت مطلوبی داشته باشند. از سوی دیگر صنعتگر به منابع بهره ور در سطح جهانی دسترسی داشته باشد.
