کاهش موفقیت آمیز میزان کنجاله سویا در جیره طیور

قیمت کنجاله سویا بالا و بی ثبات است در حالی که پرورش طیور می بایستی پایدار باشد. کاهش سطح پروتئین در رژیم غذایی و افزایش استفاده از اسیدهای آمینه کریستالی می تواند راه موثری برای کنترل این دو چالش اصلی باشد.

به گزارش واحد بین الملل پایگاه اطلاع رسانی کشاورزی و صنایع غذایی ایران (اگنا)؛ تحقیقات جدید شرکت Trouw Nutrition بینش جدیدی در مورد این موضوع ارائه می دهد. در تولید جوجه های گوشتی، پروتئین خام یک جزء حیاتی از جیره می باشد. با این حال، پروتئین خام هضم نشده و اسید اوریک، محصولی کلیدی از متابولیسم نیتروژن می باشند  که در محیط زیست دفع شده و تأثیر منفی بر اکوسیستم طبیعی دارند.

علاوه بر این، وابستگی ما به کنجاله سویای آمریکای لاتین  به عنوان منبع اصلی پروتئین برای رژیم غذایی طیور اروپایی به دلیل ناپایدار بودن منابع تامین آن به طور فزاینده ای مورد انتقاد قرار می گیرد. کاهش پروتئین خام راهی ساده برای کاهش انتشار نیتروژن در محیط زیست می باشد که به تبع آن به کاهش هزینه های خوراک و بهبود پایداری آن منجر می شود.

دانش مورد نیاز در مورد الزامات اسیدهای آمینه

کاهش مطمئن سطح پروتئین خام در جیره طیور، می بایستی باید به صورت متعادل انجام پذیرد. به این دلیل که کاهش حجم پروتئین خام باعث کاهش تامین اسیدهای آمینه در رژیم غذایی می شود. به همین دلیل است که جیره طیور باید با اسیدهای آمینه کریستالی خاص (CAA) غنی شود تا عرضه محدود اسیدهای آمینه و عملکرد مطمئن طیور حفظ گردند. ال- لیزین، دی ال – متیونین و ال- ترئونین معمولاً از اسیدهای آمینه کریستالی خاص  هستند که با درجه خوراک صنعتی در جیره طیور استفاده می شود.. علاوه بر این، می بینیم که تولیدات صنعتی ال- ایزولوسین، ال- والین و ال- آرژنین نیز به تدریج در جیره طیور ترکیب می شوند.

به همین منظور داشتن دانش دقیق از تمام نیازهای اسیدهای آمینه و فراهمی زیستی تامین اسیدهای آمینه برای کاهش موفقیت آمیز محتوای پروتئین خام در رژیم غذایی ضروری است. در حالی که این دانش رو به گسترش است، هنوز برخی شکاف های دانش در مورد حجم بهینه پروتئین و نیاز اسیدهای آمینه برای جیره های مختلف و مراحل تغذیه وجود دارد. همچنین اطلاعات در مورد توصیه هایی برای حداقل حجم به اصطلاح اسیدهای آمینه غیر ضروری نیز محدود است. در حالی که پرنده می تواند (در برخی سطوح) خود این اسیدهای آمینه را تولید کند، یک رژیم غذایی کم پروتئین می تواند به طور قابل توجهی تامین گلایسین (Gly) و سرین (Ser) را محدود کند و بر نیاز به اسیدهای آمینه سنتز درون زا تاکید کند و به طور بالقوه عملکرد را در صورت نیاز کاهش دهد.

گلایسین و سرین دو اسید آمینه تبدیل متقابل (interconverting) هستند. در نتیجه، توصیه های غذایی اغلب به صورت معادل Gly+Ser یا Gly بیان می شود. در برخی مناطق (به عنوان مثال، آمریکای لاتین)، Gly کریستالی به تدریج به جیره اضافه می شود تا موجودی را افزایش دهد، به استثنا آن اتحادیه اروپا، جایی است که گلایسین یک طعم دهنده طبقه بندی شده به عنوان رده b 2 است. در عمل این بدان معناست که رژیم‌های غذایی باید دارای حداقل محتوای Gly+Ser باشند، در غیر این صورت Gly و Ser ممکن است محدود کننده رشد باشند.

جایگزینی کنجاله سویا با افزودن گام به گام اسیدهای آمینه

برای تولید رژیم های غذایی پایدارتر و مقرون به صرفه تر، Trouw Nutrition مطالعه ای را برای بررسی اثرات جایگزینی نسبی کنجاله سویا با اسیدهای آمینه کریستالی (CAA) برای برآوردن نیازها ترتیب داد. اسیدهای آمینه کریستالی به صورت اسیدهای آمینه تجاری ساخته می شود (تولید شده از طریق تخمیر میکروارگانیسم ها) و به متخصصان تغذیه اجازه می دهد تا تعادل اسسیدهای آمینه را در رژیم غذایی بهبود بخشند و در عین حال پروتئین اضافی را کاهش دهند. سپس مطالعه ای با هدف تعیین اینکه آیا حداقل حجم Gly+Ser در تمام مراحل تغذیه جیره‌های جوجه‌های گوشتی ضروری است یا خیر، انجام گردید.

در هر دو مطالعه، محتوای پروتئین خام ۲۰٫۱٪، ۱۹٫۲٪ و ۱۷٫۳٪ به ترتیب در جیره های رشد-۱، رشد-۲، و پایانی کاهش یافت. محققان سپس به تأثیر روی عملکرد رشد، مصرف خوراک، راندمان خوراک، بازده لاشه، دفع ازت و ضایعات کف پا در مراحل مختلف رشد پرداختند.

مرحله شروع: روز ۰-۹

مرحله رشد ۱: روز ۹-۲۱

مرحله رشد ۲: روز ۲۱-۳۱

مرحله پایانی: روز ۳۱-۴۱

مطالعه ۱ (۱۸۶۰ پرنده) اثر جایگزینی نسبی کنجاله سویا را در جیره های مبتنی بر ذرت-کنجاله سویا با افزودن گام به گام اسیدهای آمینه کریستالی برای برآوردن نیازهای هشت اسید آمینه محدود کننده اول (از جمله Gly+Ser) بررسی کرد. همه پرندگان با رژیم غذایی فاز آغازین یکسان (۲۲٫۸٪ CP) تغذیه شدند. در طول هر دو مرحله رشد و مرحله پایانی، محتوای CP کنترل (تا ۲٫۱٪) با افزودن گام به گام اسیدهای آمینه کریستالی در گروه های مختلف تیمار کاهش یافت.

مطالعه ۲ (۱۴۸۸ پرنده) این فرضیه را آزمایش کرد که حداقل محتوای Gly+Ser در جیره های جوجه های گوشتی مورد نیاز است، همانطور که توسط تحقیقات قبلی پیشنهاد شده بود. جیره ها با یا بدون گلای-کریستالین فرموله شدند، در برابر یک رژیم غذایی ساده (فقط با ذرت و کنجاله سویا) یا یک رژیم غذایی پیچیده (با ذرت، گندم، کنجاله سویا، و کنجاله کلزا) آزمایش شدند.

عملکرد بهتر پرنده

در طول آزمایش‌های حاضر، همه پرندگان سالم به نظر می‌رسند و هیچ بیماری آشکاری ثبت نشده است. مرگ و میر در بین تیمارها تفاوتی نداشت و کم بود (میانگین کل تیمارها ۸/۰ ± ۳/۲ درصد).

فرض بر این بود که عملکرد در میان اینارهای کاهش‌یافته CP بی‌تأثیر باقی می‌ماند که حداقل عرضه هشت اسید آمینه محدودکننده اول (از جمله Gly+Ser) برآورده شود. و نتایج این را تایید می کند.

در مطالعه ۱، کاهش محتوای پروتئین خام و افزایش تدریجی اسیدهای آمینه کریستالی منجر به موارد زیر شد:

-افزایش وزن بدن (BW)، میانگین افزایش روزانه (ADG) و میانگین مصرف خوراک روزانه (ADFI) در مرحله رشد-۱، رشد-۲ و مرحله پایانی

-هنگامی که ضریب تبدیل برای وزن بدن نهایی تنظیم شد، FCR (نسبت تبدیل خوراک) بهبود یافته است

-فراوانی بالاتر نمره ۰ (بدون ضایعه کف پا) در پرندگان

-بهبود وزن و عملکرد لاشه

-تخمین بهتر استفاده از نیتروژن در رژیم غذایی، که در بهبود ۱۰ درصدی در کمترین تیمار پروتئین خام (۵۹٫۹ در مقابل ۶۵٫۹ درصد) منعکس شده است. دفع کلی نیتروژن در مقایسه با شاهد ۱۶ درصد کاهش یافت.

در مطالعه ۲، نگاهی به محتوای Gly+Ser نشان داد که:

-FCR به طور قابل توجهی در مراحل اولیه (تا ۲۱ روز) بهبود یافته است، که تأیید می کند که محتوای Gly+Ser باید در این مراحل، مستقل از مواد تشکیل دهنده خوراک مورد استفاده در نظر گرفته شود.

-زمانی که حداقل محتوای Gly+Ser در نظر گرفته شد، عملکرد در مراحل رشد-۲ و پایانی تحت تأثیر قرار نگرفت.

نتیجه گیری

کنجاله سویا نه تنها گران است، بلکه کاهش اتکای ما به این منبع پروتئین از دیدگاه پایداری نیز ضروری است. این کار توسط Trouw Nutrition نشان می‌دهد که متخصصان تغذیه طیور می‌توانند به طور موفقیت‌آمیز و مطمئن سطوح کنجاله سویا را با گنجاندن صحیح اسیدهای آمینه کریستالی کاهش دهند. بسته به منطقه، تقاضای بازار محلی و مقررات زیست محیطی، از این روش می توان برای کاهش هزینه های خوراک یا پایدارتر کردن خوراک طیور استفاده کرد.

با این حال، برای یادگیری اینکه آیا می‌توانیم حتی درصدهای پروتئین را بدون کاهش عملکرد رشد کاهش دهیم، به تحقیقات بیشتری نیاز است. همچنین نیاز به مطالعه این موضوع در رژیم‌های غذایی بیشتر، فرموله‌شده با مواد خام دیگر (مانند گندم یا ترکیبات جایگزین غلات) وجود دارد.

مقاله کامل این مطالعه توسط Wilfredo D. Mansilla، Saritha Saraswathy و Ana I. García-Ruiz در سایت Poultry Science منتشر شده است که در این لینک قابل مطالعه است.

مترجم: محمد مسعودی