فقط بخاطر یک قطره آب! نرگس فرجی- روزنامه نگار در میان هیاهوی اخبار این روزها می خوانیم دلار گران شد، سکه بالا رفت، قطعات خودرو نایاب شد، زاینده رود خشک شد، دریاچه ارومیه در حال مرگ است، دشت های ایران در حال فرو نشست هستند، اهواز به نفس نفس افتاد و…. اما چرا هیچ […]
فقط بخاطر یک قطره آب!
نرگس فرجی- روزنامه نگار
در میان هیاهوی اخبار این روزها می خوانیم دلار گران شد، سکه بالا رفت، قطعات خودرو نایاب شد، زاینده رود خشک شد، دریاچه ارومیه در حال مرگ است، دشت های ایران در حال فرو نشست هستند، اهواز به نفس نفس افتاد و….
اما چرا هیچ کس دلش به حال اهواز نسوخت؟ چرا اشکی برای اصفهان ریخته نشد؟ چرا دلی برای دریاچه ارومیه تنگ نیست؟ و چرا کسی مرگ فلات ایران را به سوگ ننشست؟ چه خبر است؟ کجای زندگی ایستاده ایم؟ کجا می رویم؟
کاش کسی می گفت یک نفسِ به شماره افتاده را چند دلار می توان خرید؟ با کدام ماشین می توان زمان را به عقب برد تا زاینده رود را دوباره به نظاره نشست؟ دشت های ایران را چند سکه می توان به حراج گذاشت؟
گم شده ایم در هیاهوی اخبار و دست و پا میزنیم برای نجات چند روزه خود. صف پوشاک، رب گوجه، نوشابه، سیب زمینی و…کاش وقتی برایمان می گذاشت که صف بی آبی را یادمان بیاورد. آب نیست که نوشابه بسازیم، آب نیست که رب گوجه بگیریم، آب نیست که شامپو و صابون انبار کنیم. آب نیست ! این یک پیام ساده به تمدن چند هزار ساله ایران است.
ایران در حال مرگ است با خودروهای لوکس چند میلیاردی و دلار ۲۰هزار تومانی و سکه ۵میلیونی. کمی صبر کنیم. شاید تو شاید من شاید ما یک جا بایستیم و به دوردست ها نگاه کنیم، ببینیم تمام زندگی دلار و طلا نیست. ما برای یک قطره آب گاهی حاضریم تمام طلایمان را بدهیم فقط برای یک قطره. ما تمام زندگیمان را برای آب صرف می کنیم تا ایرانمان را، فرزندان کشورمان را، نجات دهیم.
از ۶۰۰ دشت ایران، ۲۹۷ دشت خشک شده است
آمارها خبرهای خوبی از وضعیت آب در ایران نمی‌دهند. داود نیک کامی، رییس پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری ایران، می‌گوید: ۹۷ درصد مساحت ایران دچار خشکسالی و ۷۴ درصد آب کشور تبخیر شده است. از ۶۰۰ دشت ایران، ۲۹۷ دشت خشک شده است.
در ایران ۷۸۰هزار حلقه چاه وجود دارد و از این تعداد ۴۳۰ حلقه آن غیر مجاز حفر شده اند. حلقه چاه‌هایی که یک شبه حفر نشده و مدت‌هاست از آنها بهره برداری می‌شود. چاه‌هایی که دیگر رمقی ندارند و آب سفره های زیرزمینی‌شان کاهش یافته است. کاهشی که بسیاری از افراد را وادار به حفر چاه‌های عمیق‌تر کرده است.
چاه‌هایی که زمانی در عمق ۱۰ متری و بعد در عمق ۳۰ متری و الان در عمق ۹۷ متری به آب می‌رسند. برای نمونه، خاک زمین تهران سالانه ۳۶ متر نشست می‌کند و ۵۸ درصد آب شرب تهران از چاه‌ها تامین می‌شوند. چاه‌هایی که اگر بی آب شوند، به نقل از ” دبیرکل خانه کشاورز و رییس سازمان حفاظت محیط زیست، حدود ۷۰ درصد ایرانیان یعنی جمعیتی معادل ۵۰ میلیون نفر برای زنده ماندن ناچار به مهاجرت از کشور می‌شوند.»
بنابراین فاجعه‌ای در حال رخ دادن است، فاجعه‌ای که دامن یک نفر و یا یک منطقه را نمی‌گیرد. این فاجعه گریبان همه ساکنان ایران زمین را خواهد گرفت. فاجعه‌ای که مانند سونامی شهر به شهر و روستا به روستا در حال پیشروی است. این فاجعه خشکسالی را به همراه خواهد داشت.
خشکسالی اثرات اجتماعی و اقتصادی بسیاری را به همراه دارد . اثراتی که در شهرهایی مانند قائن نمود آن به خوبی دیده می‌شود. قائن؛ شهر آبادی با ۱۲ قنات پر از آب بود. ۱۲ قناتی که امروز همگی خشک شده‌اند و سطح آب زیرزمینی در این شهر به ۱۵۰ متر رسیده است. قائن آینده ایران است.
اما آینده قابل تغییر است و میتوان مسیر خشکی زمین را به سمت آبادانی تغییر داد. برای این تغییر باید از فکرهای بکر حمایت کرد. فکرهایی که درصدد فرهنگسازی و تغییر شیوه‌های مصرف آب هستند.
این فکرها باید از راه های مختلف نشر پیدا کنند. فکرهایی که اگر در قالب مستندهایی به تصویر کشیده شوند، اثرات به یاد ماندنی از خود به جای خواهند گذاشت.
چندی‌است یکی از مستندسازهای ایرانی تصمیم گرفته تا رویای آب را به تصویر بکشد، رویایی که راه مبارزه با کمبود آب را نشان می دهد! در این مستند قائنی ها دست به دست هم داده‌اند تا با کمبود آب و تبعات اقتصادی و اجتماعی آن مبارزه کنند.
رویای آب؛ مستندی است که برای نشر و تکمیل ساخت نیاز به همراهی کسانی دارد که دغدغه اصلی‌شان آبادانی ایران است. این مستند به شیوه کراودفاندینگ یا جمع‌سپاری ساخته خواهد شد،
با مراجعه به سایت حامی جو (http://hamijoo.com/nXI58) که در حوزه حمایت از پروژه‌های فرهنگی فعالیت می‌کند، می‌توانید در جریان مستند رویای آب قرار گرفته و نسبت به حمایت از پروژه اقدام کنید.
گاهی برای یک قطره آب حاضریم جانمان را بدهیم! اما شاید راهی دیگر هم باشد….
